کشتار و شهادت اطفال کربلا

  

** ارباب مقاتل گفته اند که طفلی از سراپرده جناب امام حسین علیه السلام بیرون شد که دو گوشواره از درّ در گوش داشت و از وحشت و حیرت به جانب چپ و راست می نگریست و چندان از واقعة هولناک در بیم و اضطراب بود که گوشواره های او از لرزش سر و تن، لرزان بود. در این حال سنگین دلی که او را هانی بن ثبیت می گفتند بر او حمله کرد و او را شهید نمود. گفته اند که در وقت شهادت آن طفل، شهربانو بر او مدهوشانه نظر می کرد و یارای سخن گفتن و حرکت کردن نداشت. ابوجعفر طبری شهادت این طفل را به نحو ابسط نوشته است.[۱]
درکتاب «تحفة الذاکرین»کرمانشاهی و«لسان الواعظین»به این مضمون نقل می کنندکه:

«هنگامی که خیمه ها را به آتش زدند ۲۳ طفل کوچک از خیمه ها بیرون آمدند که از شدت تشنگی و خوف می لرزیدند.»[۲]

** ام الحسین و ام الحسن فرزند امام حسن مجتبی همراه خانواده اش از مدینه به کربلا آمد و هنگام غارت خیام سیدالشهداء علیه السلام زیر دست و پای مهاجمین بی رحم به شهادت رسید.[۳]

** عاتکه فرزند مسلم و رقیه بنت علی از جمله اطفالی بود که در حادثة کربلا حضور داشت و هنگام خبر شهادت حضرت مسلم امام حسین علیه السلام اورا مورد تفقد و دلجویی قرار داد برخی از ارباب مقاتل نقل کرده اند که عاتکه در روز عاشورا هنگام هجوم لشکریان به خیمه به شهادت رسید.[۴] برخی او را هفت ساله دانسته اند.[۵]

** از جمله اطفالی که هنگام هجوم سپاه شام به شهادت رسیدند، دو پسر برادر حضرت مسلم، عبدالرحمن بن عقیل به نام سعد و عقیل بودند که هنگام هجوم دشمنان به شهادت رسیدند. مادرشان خدیجه دختر علی علیه السلام بود، بنابراین این دو کودک شهید دو نوة دختری امیرالمؤمنین علیه السلام بودند.[۶]

** در کتاب «مختاریۀ» شیخ ابوالفتوح آمده است: دو دختر کوچک، یکی از حضرت امام حسن علیه السلام و دیگری از سیدالشهداء علیه السلام در اثر دیدن پیکر غرقه به خون امام حسین علیه السلام از دنیا رفتند.[۷]

فاضل بسطامی درکتاب «تحفة الحسینیة» از امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف روایت کرده است که:

** هنگامی که می خواستند اهل البیت امام حسین علیه السلام را سوار بر مرکب ها نمایند، دیدند که یک پسر و یک دختر نیستند. عمربن سعد علیه اللعنه فرمان داد تا آنها را بیابند، لشکر به هر سمتی رفت، اما آنها را پیدا نکردند. شمر ملعون هم به دنبال آن دو کودک می گشت. او به هر طرفی می رفت تا به درخت گزی رسید، دید آن دو کودک در سایۀ آن درخت خوابیده اند. آن ملعون از روی اسب خم شد و چند تازیانه به آن دو کودک خردسال زد، آنها حرکتی نکردند. در این هنگام بود که متوجه شد آن دو طفل خردسال از دنیا رفته اند.[۸]


** نقل شده در یکی از منازل دختری از امام حسن علیه السلام از شتر به زیر افتاد، فریاد زد: یا عمتاه! و یا زینباه! آن بانو مضطربانه از شتر به زیر آمد و ناله کنان به اطراف بیابان نظر می کرد. چون او را یافت گمان نمود از هوش رفته، ولی بعد معلوم شد زیر پای شتران جان سپرده است. چنان نالۀ واضیعتاه! وواغربتاه! و وامحنتاه! برکشید که آسمان و زمین را متزلزل گردانید.[۹]
و بیش از این است شهادت و جان باختن اطفال حرم حضرت ابی عبدالله علیه السلام .. این ها تنها من باب نمونه بود…
اللهم عجل لمنتقم الحسین الفرج..

…………………….
1 . منتهی الامال: ۱/۵۵۷٫
۲٫ سحاب رحمت: ۶۳۶٫


۳٫ تنقیح المقال: ۱/۱۰۳؛ وسیلة الدارین: ۲۴۷؛ معالی السبطین: ۲/۲۳۵٫

۴. همان.

۵. معالی السبطین: ۲/۲۲۷٫

۶ . معالی السبطین: ۲/۸۸٫

۷٫ سحاب رحمت: ۶۳۶٫

۸٫ ودیعۀ کربلا، ص ۱۹۳٫

۹٫ الطراز المذاهب، ج۱، ص۳۵۴؛ بحر المصائب، مطابق نقل کتاب بزرگترین غوغای جهان در کوفه و شام: ۱۳۲٫